Jan Grotenhuis

Geplaatst op 04-02-2008 12:01.

Tot voor kort sprak ik altijd lovend over Jan Grotenhuis, althans over zijn hoedanigheid als trainer van een jeugdelftal. Afgelopen zaterdag heb ik mijn mening echter drastisch moeten bijstellen. De tegenstander liet ons zien want een team kan doen als er een echte trainer het bewind voert. Strakke aanwijzingen, reprimandes bij niet luisteren, sneeuwbestendigheid kweken, discipline en weerbaarheid……. Gelukkig waren onze jongens niet klein te krijgen en speelden zijn onvermoeibaar door. De reputatie van de uit Marlese klei getrokken rauwdouwers maakten zij tot de laatste minuut waar. Klaagzangen: niet gehoord. Vrijwillige wissels: niet gezien. Onderkoelde benen: geen sprake van. Opgeven: staat niet in ons vocabulaire.
Voor de onoplettende lezer die het sarcastische ondertoontje hier niet heeft kunnen proeven: De vriendschappelijke wedstrijd van afgelopen zaterdag was niet om over naar huis te schrijven. Onze spelers wandelden verkleumd over het veld en konden zich niet motiveren om een tandje bij te zetten. Jan zag dit vanaf de zijlijn aan en liet het voor wat het was. Dit getuigt, in mijn optiek, van een scherp trainersoog. Laat ze maar spelen, geef complimenten voor goede acties en laat ze bovenal het plezier niet verliezen in hun hobby. De E-tjes hebben in de najaarscompetitie laten zien dat ze een team met karakter vormen en dat er iedere week reikhalzend wordt uitgekeken naar de zaterdag om een fijne partij te voetballen, maar ook dat er 2 maal per week trouw getraind wordt. Een off-day mag dan ook wel eens een keer.
Trainers, leiders en ouders hebben de schone taak om hun pupillen te motiveren, aan te moedigen, te steunen en het plezier in het spel te bewaken. En dat gaat ons goed af!