Puntendeling aan de IJssel
Op de vroege ochtend zat menig B1-speler al diverse media te checken op afgelastingen; buienradars, weerkaarten, hoge lage druk gebieden, Twitter, de website van de tegenpartij en het oude vertrouwde 603. Gelukkig werd er in Wijhe gewoon gespeeld om half drie plaatselijk tijd tegen de lokale vedetten van de B3. Op papier kon het wel eens een interessante wedstrijd worden want qua resultaten ging het aardig gelijk op.Vooraf werd duidelijk gemaakt dat deze wedstrijd gewonnen moest worden. We gingen er dan ook vol voor maar dat deed de tegenstander ook. Er waren veel duels en het spel ging vaak snel van de ene kant naar de andere kant, daar waar Wijhe het meer moest hebben van vlug – en uitermate gevaarlijk – countervoetbal moest Marle meer de juiste man op de juiste plek vinden met balbezit op de helft van de tegenpartij. Deze ruimtes werden soms gevonden maar vaak ook niet. Aan beide kanten waren er dus (zeer grote) kansen, met onder andere lat, paal enzovoort. Wijhe ’92 was de gelukkige die de 1-0 mocht noteren door een rommelige organisatie achterin. Het bleef in de eerste helft ook lang spannend omdat er heel erg naar de aansluitingstreffer werd gezocht. Spanning was er ook omdat de spelers van de tegenpartij aanzienlijk veel commentaar hadden op de wedstrijdleiding en één van de assistenten, die, zoals het hoort, wel gewoon stil blijft staan als hij vlagt voor buitenspel, in tegenstelling tot de beste jongeman aan de overkant. Ik kan me er niet gauw druk om maken, doen we nog steeds niet, maar dit team spande echt wel de kroon, zich gedragen alsof je Suarez heet en bij elk fluitsignaal tegen te keer gaat op de scheidsrechter en de vlagger. Wel een komisch gezicht mijn inziens, maar de tijd zal het leren.
In de rust werden de mondjes gevoed met hete thee. Duidelijk werd gemaakt dat er hier echt wel wat meer uit te halen valt en dat we voor de winst moesten gaan, want het was eigenlijk best mogelijk.
De tweede helft had een heel ander spelbeeld. Het was Wijhe ’92 dat niet echt meer aan zijn niveau van de eerste helft kwam en Marle dat een tandje bijschakelde. Het duurde even maar de 1-1 viel op naam van Nick. Niet gek veel later kwam er een verrassende 1-2 op het scorebord door een droge knal van Peter op een afstandje van circa 35 meter. Theo Janssen zou er bij in de leer gaan. Op basis van de tweede helft was een overwinning wel terecht te noemen maar Wijhe schakelde weer bij en door wederom een rommeltje achterin en vlugge aanvallers werd het toch nog 2-2. Er werden nog een paar spannende minuten gespeeld maar het was al wel duidelijk, we namen 1 punt mee naar huis.
Volgende week een thuiswedstrijd om half twaalf tegen Gramsbergen.